Konya , Seljuk Tile , 1300 . Derwish woman کاشی سلجوقی ،مدرسه کاراتای قونیه ،

Sezen Aksu - Ah Istanbul

Nazım Hikmet memleketimi ve ceviz ağacını azerbaycanda okuyor

Turgut Uyar - Denge (Beyti Engin)

....
 Sizin alınız al inandım
Sizin morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna
Şiiriniz adamakıllı şiir
Dumanı da caba

Bütün ağaçlarla uyuşmuşum
Kalabalık ha olmuş ha olmamış
Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum
Ama sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yan gelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız .

دل از دیار خلایق بشد به شهر حقایق
زهای و هوی حریفان ز نای و نوش ظریفان
در آن طرف که زمستی تو گل ز خار ندانی
عجب که گل چه چشید و عجب که خار چه میشد

https://www.youtube.com/watch?v=lGckLMHaJN4

Orhan Veli-İstanbul'u Dinliyorum...

....
.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda
Sucuların hiç durmayan çıngırakları;
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor derken
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı,
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular,
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Başında eski alemlerin sarhoşluğu,
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı
Dinmiş lodosların uğultusu içinde.
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan.
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde.
Alnın sıcak mı, değil mi bilmiyorum;
Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum...
 

I AM LISTENING TO ISTANBUL

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed:

At first there is a gentle breeze

And the leaves on the trees

Softly sway;

Out there, far away,

-<*  The bells of water-carriers unceasingly ring;

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;

Then suddenly birds fly by,

Flocks of birds, high up, with a hue and cry,

While the nets are drawn in the fishing grounds

And a woman's feet begin to dabble in the water.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

The Grand Bazaar's serene and cool,

An uproar at the hub of the Market,

Mosque yards are full of pigeons.

While hammers bang and clang at the docks

Spirng winds bear the smell of sweat;

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;

Still giddy from the revelries of the past,

A seaside mansion with dingy boathouses is fast asleep.

Amid the din and drone of southern winds, reposed,

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

A pretty girl walks by on the sidewalk:

Four-letter words, whistles and songs, rude remarks;

Something falls out of her hand -

It is a rose, I guess.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

A bird flutters round your skirt;

On your brow, is there sweet? Or not ? I know.

Are your lips wet? Or not? I know.

A silver moon rises beyond the pine trees:

I can sense it all in your heart's throbbing.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

Mor - Bedri Rahmi Eyüboğlu

MOR

Yeşilden, mordan, pembeden
Yosundan, yapraktan, yoncadan
Bahar inceden inceden..
Paris baharı bu, bulanık
Serde ressamlık var azıcık.
Bütün gün mor üstüne çalışmışım,
Boğazıma kadar mora gömülmüşüm.
Kulağımda bir akordeon sesi, mosmor.
Çok uzaklarda bir yüz morarıyor
Canımın acısı, dizimin sızısı mor
Kırk yıllık emektar başağrılarım mor
Seine Nehri bal rengi, Eiffel Kulesi mor
Kanlıca sırtlarında akşam oluyor..



Mor deyip geçme, belalı renk musibet
Yeryüzünde ne kadar insan varsa, bir o kadar mor
Menekşenin moru, mavzerin moru
Suya dökülmüş mazotun moru
Neftin moru, ziftin moru, asfaltin moru
Sıfırın altında yumulmuş çocuk ellerinin moru
Ela gözlere konmuş murdar sineklerin moru
Karadutun moru, karamumun  moru, kuzgunun moru.
Telgraf tellerinde petekkıranlar,
Buğday tarlasında devedikenlerinin moru,
Yeryüzünde ne kadar insan varsa bir o kadar mor..



İnsanların hesabı kimden sorulur bilmem
Ama morların hesabı benden sorulur, benden...


 
   Bedri Rahmi Eyüboğlu
 ( 1913  - 1975 )

Cemal Süreya - Sevgilim Ben Şimdi کسرا صدیق: ترجمه شعرهایی از جمال ثریا

• خانه

خط آزاد » ترجمه » کسرا صدیق: شعرهایی از جمال ثریا - بخش دوم


ترجمه‏هایی برای سارا

عکسدر ایستگاه
سه نفر:
مرد
زن
و کودک

دستان مرد در جیب‌اش
زن دست کودک را گرفته است
مرد، غمگین
غمگین، مثل ترانه‌های غمگین
زن، زیبا
زیبا، مثل خاطراتِ زیبا
کودک
مثل خاطراتِ زیبا غمگین
مثل ترانه‌های غمگین زیبا

1984


شعر

استانبول‌ها زیر کشتی‌اند
زن‌ها
شیشه‌ها زیر کشتی‌اند، گُزین هم.
از بخت بلند کسی مرا نمی‌بیند
هرکاری که دوست دارم انجام می‌دهم
برهنه میان آب‌ها تن می‌شویم، شرم می‌کنم.
گُزین هم می‌خواهد اما دریغ
چگونه شرمگین خواهد بود میان این شهر خالی.

باید شرمگین بود، گُزین می‌گوید
به اصرار می‌گوید
چشم‌هاش آبی
گُزینک‌ام زن کوچکی است، تنها جان یک بوسه دارد
می‌گویم حق داری
شرم می‌کنم.
اما استانبول‌ها
زن‌ها
ستاره‌های دریایی
همه
همه زیر کشتی‌اند
شیشه‌ها هم آنجا هستند
روی کیسه
انگار که خودم گذاشته باشم، می‌دانم
می‌دانم آنجایند.

1954


سیب

حالا تو سراپا برهنه سیب می‌خوری
آن هم چه سیبی
نیمی‌ش سرخ، و نیم دیگرش دوباره سرخ
پرندگانی بر آن می‌گذرند
آسمانی بر آن است
به یاد بیاری اگر، سه روز پیش بود که برهنه شدی
بر فراز دیواری
سیب می‌خوری از یک سو سرخ
و از سوی دیگر مهرت را سرازیر می‌کنی به گرمی
دیواری در استانبول

من نیز برهنه‌ام اما سیب نمی‌خورم
من سیرم از این سیب‌ها
زیاد دیده‌ام از این سیب‌ها
پرندگانی بر آن‌ها می‌گذرند، آسمانی بر آن است
این‌ها پرندگان سیب توست، آسمان سیب تو.
به‌ یاد بیاری اگر، ما با هم برهنه شدیم
بر فراز کلیسایی
ناقوس می‌نوازم از یک سو، برای شکوه زندگی‌ها
و از دیگر سو می‌گذرند در انبوهی از جمعیت، انسان‌ها
کلیسایی بر دیوار
دیواری در استانبول، کلیسایی بر دیوار
تو برهنه سیب می‌خوری
تو تا میانه‌ي دریا سیب می‌خوری
تو تا میان قلبم سیب می‌خوری
سمتی جوانی‌مان، میان اندوه
سمت دیگر ایست‌گاه سرکه‌چی(1)
با قطارهایی پر از زنان
رسم است که از دهانشان بوسه می‌بخشند
به جای شتاب در انجام کارهاشان

من
حرفی از نامم را
فراموش می‌کنم.
1956

1-ایستگاهی با بنای قدیمی در استانبول


سوئز
تعادلش را وامدار سبیل پرپشت‌اش
لرزان از دست زنی بی‌اندازه ظریف
- بانمک‌ترین روسپی عشق باز در میانه‌ی خاور ـ
دستش را مثل کسی که از چشمه آب می‌نوشد
آسوده زیر چانه‌اش گذاشت وبوسیدش
                                            - اما تنها بوسیدن آیا
                                              آن هم مسئله‌ای دیگر
سلامش را بافته به گلی میان موهایش
از نخستین روزی که سر راهش سبز شد
شب را گرفتن و آوردن نخستین کارش
بعد بیان شب با زبرترین سخنان
- مریم چون دختری کولی از نرمای مخمل است
                                           - اما چای خوردن که مخمل و غیر مخمل ندارد
                                             آن هم مسئله‌ای دیگر
یک ارزرومی( 1) که از کنار مناره‌ها چون می‌گذرد
تمام لاجرودی را جای داده بر سوت‌های ظریفش انگار:
مریم مریم دیگر هرگز با من آنطور سخن نگو مریم
آخ که کولی ِ بی سر و صدایی‌ست
باور کن راهم را می‌گیرم و می‌روم
                                            - اما کجا می‌تواند برود
                                              آن هم مسئله‌ای دیگر

وقتی ما هم آغوش شدیم
کانال سوئز بسته بود
و ماهیان دست‌هامان
جاری میان تمام رودخانه‌ها.
1957

1- ارزروم: شهری در شرق ترکیه دارای مسجدی تاریخی با مناره‌های بلند

زنانی دیده‌ام در مسیر رودخانه‌ها

زنانی که رودخانه‌ی پُرسوک(1) می‌گذرد بر آن‌ها
بارها از برابرشان گذشته‌ام
در آنان سودای عشق‌های سوخته
در آنان حیاتی گسیل شونده سوی دشت‌ها
می‌بخشند یکسر وجودشان را، هنگام که می‌بخشند
من دیده‌ام هر آنچه دیدنی بود در زنان
زنانی که پُرسوک می‌گذرد بر آن‌ها

رودخانه‌ی سرخ (2) هزار تکه شود
تکه‌ای نان سیاه، پشیزی حنای سرخ
میان سنگ و خاک، میان ترانه‌ها
با چشم‌های درشت‌شان اینهمه گیرا
چه کسی ترسانده است زنان را

قطار به کرانه‌های دجله که می‌رسد
تا چشم کار می‌کند آسمانی وسیع
همیشه پیش از هر چیز ابروانشان دیده می‌شود
بعد قصه‌های ناتمام‌شان سرگردان میان چشم و ابرو
و بر گونه‌هاشان زخمی از آبله
زنانی،
نحیف چون گل

روزی گذر شما هم بر وطن خواهد افتاد
شما نیز در زنان خواهید دید این‌ها را
همیشه مغلوب ِ هر آزمون
میان استخوان و چاقو،
میان اشک و سکوت،
همیشه بازندگان:
زنان.

1955

1- پرسوک به معنای دوره‌گرد: رودخانه‌یی در غرب ترکیه که از اسکی-‌شهیر عبور می‌کند
2- رودخانه‌ی سرخ :کیزیل-ایرماک (قزل‌ایرماق یا قزیل‌ایرماق) طویل‌ترین رود ترکیه می‌باشد. نام باستانی این رود هالیس می‌باشد. نام این رود اشاره به رنگ متمایل به سرخ آب آن دارد.



ت.ک
با اسب‌ها.
اسب‌هایی جهانی با پاهای کشیده.
با این‌هاست که عشق‌مان بی ‌اندازه وسعت می‌یابد
با کودکان، پرندگان، درخت‌ها
در حال رشد، پر کشیدن، شاخه زدن
تنها در عشق یافت شونده: آن لحظه‌ی ناب.

تو زنی و سراپا برهنه می‌شوی
موهبت تو، در آوردن و انداختن هر آنچه انداختنی‌ست
چنانچه تمام مردهای جهان را که بوسیده‌ای و مرا
می‌خوابانی و می‌بوسی اسب‌های برهنه را
هرچه هست آن هنگام اتفاق می‌افتد.تو وقتی دهانت را به اسب‌ها اضافه می‌کنی
ناگهان اتفاق می‌افتد
و گیج می‌شویم
زیبایی ِدهشتناکی در حال و هوای خلق
و ناگهان پیش رفته‌ایم
بیشتراز هرآنچه خواسته بودیم
حالا
سواکن اگر می‌توانی
کدام‌مان زنیم و کدام مرد.
1956


نیم‌روز

پدرش را به جای طناب
با ماری دار زده‌اند
این‌گونه است وحشت برای کودکی
که می‌گشاید آهسته از گردن ریسمانی را
که می‌پیچد دنباله‌اش در تار‌های تنبوری.
نگاهش لَختی سُر می‌خورد میان آسمان
زنی که خنجر بوسه‌اش را شکافته و
چون پناهی نمی‌یابد
می‌رود و بر رودخانه‌ای قرار می‌گیرد.
و هنگام که اشک‌هایش می‌خشکد
آرام و بی‌صدا فرود می‌آورد فولادی را
بر رگ‌های جلادش

ای تنهایی ِعزیز
در پس‌کوچه‌های یک روزه‌ی تو
نیم‌روزی مفصل
دانه‌های پرنده‌ای را
به جانب مرگ تبعید می‌کند.
شهری به من بگو
که با من‌اش سخنی نباشد
جز وصف ِشوقی
برای سفر به  شمال.


آهنگ جلاد

پس از انقلاب بورژوازی
صد و پنجاه سال است موسیو گیوتین
و وکیلی اهل پاریس
چشم‌هایشان به اشک می‌نشیند هر صبح
با خواندن خبر خودکشی‌ها
سینیور گلوله. اسپانیا.
دنباله‌ی نگاهتان شاید در ابری بیاویزد و
دور شود
البته چون لورکا اگر
چشم‌هایتان را نبندند
 ‌چه فرمانی می‌شود داد مِستر
به صندلی الکتریکی
وقتی سرمایه‌ی کارت اعتباری
بهتر خلاصه می‌کند آمریکا را
از ویلیام جیمز
درود شتک‌های خون است
به قابیل به ازرا پاند
دورن پرانتز به راسکلنیکوف
هنوز سر نفهمیده
که فرمان ایست دهد به پاها
کارت تمام است آقای تبر
ای هموطن محکوم به اعدام
آن‌گاه که صندلی از زیر پایت کشیده شود
نفس‌هایت را کنترل خواهی کرد
زنده خواهی ماند هرچند کوتاه
چون مرگی که پیش می‌آورد جناب طناب
معلق است به آرامی.

تصویر
یک جنگ: اُتلوکبِلی (1)
یک آبی: اسپارتاکوس
یک سوال: چرا اسپارتاکوس
یک پرنده: کجا می‌روی پرنده
یک گل: گل را نمی‌شناسم
یک آب: مشکوک
یک سند: از محضرداران
محضرداران پایتخت البته
یک شاعر: احمد عارف
می‌اندوزد نسیم کوهستان را
تخس می‌کند میان کودکان زود
یک کودک: اهل اینجه‌برون (2)
ای کودک جنوبی ِاهل اینجه‌برون
هرچه می‌خواهی بپرس
یک ساز: درشکه
یک مشروب: راکی،‌ نه ودکا
یک تپانچه: البته که پر
یک خبر: مرگم نزدیک
یک امضا: ناشناس

(1)جنگی میان طوایف عثمانی و آق‌قویونلو به تاریخ 1473
(2) شمالی ترین نقطه‌ی آناتولی

فراری
صورتش
مرگ را و دختربچه‌ها را احاطه می‌کند
ابتدا دختربچه‌ها و سپس مرگ را
بر سینه‌ام آوار می‌کند تا بوسه می‌زنم
بار دهانش را
کوه‌ها
دشت‌ها
و زین اسبش
نخست کوه‌ها دشت‌ها و پس زین اسبش
در می‌آویزم به راهزنم و
آوازم را می‌خوانم
در هیبت زنی سراپا سپید.

خوب است باران وقتی می‌بارد

بعد او می‌رفت وصدایش را می‌شست
پس از ساعت‌ها هماغوشی پشت تلفن.
کسی بود به نام "او" انگار
دهان هم داشت انگار
جنگلی از گل‌های شب‌بو
به بهای اسب‌های پژمرده
به وقت نوشیدن گیسوانش بلند
انگشتانش لرزان و هراسان
فراموش نمی‌کنم شبی در آکسارای
دست گذاشت بر صورتم
و پیش‌رونده به سوی دریاها
صورت من بود آن صورت
بر سینه‌اش سنجاقی بزرگ
می‌دوزد شوق را به اندوه
سوا می‌کند باور را از تردید
خوب است باران وقتی می‌بارد
چون دسته‌ی نوازندگان کولی رنگارنگ
با دو پرنده در چمدانش.


سرزمین

ناگهان ساعت نواخت به وقت چین: برنج ج ج
من از سفید بی‌خوابی بیرون زدم
با کلاهی انبوه از رنج‌هایم
تو آن زن
که آواره‌ی چشم‌هایش بودم.
در هر کوچه‌ی تاریک بودی در هر گوشه‌ی پنهان
به قامت یک کودک آبی را می‌خواند. آبی.
ویولونی که چند مادر جوان را ادامه می‌داد
تو آرام و شیرین خودت را در دل جا می‌کردی
امیدی بودی
تلافی بودی
برای تنهایی
آنکه عشق دارد تنها عشق دارد
و از دست دادن از نیافتن دشوارتر است
تو آن زن که آواره‌ی چشم‌هایش بودم
فراموش نمی‌کنم چشم‌هایت را
که خواهرم بود
پیشانی‌ات که کودکم بود، دهانت که معشوقه‌ام بود
دست‌هایت که رفیق‌ام بود
شکم‌ات که همسرم
پهلوهایت، پشتت، که فاحشه‌ام
همه‌ی این‌هایت این‌هایت این‌هایت
چطور فراموش کنم همه‌ی این‌ها را
فراموش نمی‌کنم
صدایت می‌سوخت آبی، چون شعله‌ی کبریتی
در جنگل‌ها در جنگل‌ها صدای صورتت
پنهان‌ترین کلمات را بر لبانم جاری می‌ساخت
آن عشق سبزه آن عشق شگفت‌انگیز آن عشق آسیایی را
میان جنگل‌هایی نفس‌گیر و هذیان‌آور
زیستم آن حکمرانی کوتاه و هولناک را
و قلب لرزان و تپنده‌ام بر جریان گیسوان‌ات
پیوست با دریای سیاه، با موج‌های مدیترانه
و سپس روانه شد به‌سوی آب‌های آزاد
شب است و تازه می‌کند ماه مناره‌ها را
میان کوچه‌هایی که برگ‌های قرآن فروخته می‌شود
مرگ با شمایلی از عشق پر می‌کشد
پر می‌کشد مرگ با چهره‌ای از کودکی
به دهان طعم خزه‌بسته‌ی زبانت
چه مایه عبور کردم من از میان آن کوچه‌ها
در ابتدا مه‌آلود، سپس شفاف چون شیشه و پس دوباره مه‌آلود
یاد آورِ قِسمی از خرگوش‌ها، دسته‌ای از آبزیان
روزهای یکشنبه، دوشنبه و دیگر روزهای هفته
یعنی سه‌شنبه چهارشنبه پنج‌شنبه و جمعه
خوشه‌ای آرام آرام نمایان می‌سازد قونیه را
بر آن خوشه، بر آن قونیه
در پی تو می‌گردم
همه‌چیز را به تو نسبت می‌دهم
مقداری طلا را، دو برابر، طلای بی‌مقدار
توان پرداخت پول را آب‌های فرات را کوه‌های پالاندوکن(1) را
دشت‌های ارزنجان (2) را باغ‌های معلق بابل را
دریای آنتالیا را، تکِ آن دریا را
آب‌هایی که در آن پنج گونه خرچنگ زیست می‌کند
خرچنگ چاقانوز، خرچنگ کولی، خرچنگ خرسی
و خرچنگ زنگوله‌ای
پیداست که دستی در هنر به خود گرفتن دارم
با جان دانه می‌دهم این پرندگان حزن را
تو
آن کیمیا
که یافتم در خیل جمعیت و از دست دادم
نبودنت نزدیک می‌شود
سرزمین‌ات
که روزگاری در تصرف ضیافت‌ها بود
حالا غرق در وسعت تنهایی‌ست
چه می‌شود از دهانت شروع کن و برهنه شو
بار دیگر به جانم بینداز
جانورانت را
برخیز بار دیگر از میان ویرانه‌ها
بار دیگر
ویرانم کن.

(1) Palandöken  رشته کوهی در استان ارزروم ترکیه.
(2) Erzincan  شهری در ۶۸۸ کیلومتری شرق آنکارا و در ۳۸۰ کیلومتری غرب مرز بازرگان واقع شده در دشتی سرسبز و حاصلخیز. مرکز استان ارزنجان ترکیه.

ÜÇ DİL (ŞİİR) - BEDRİ RAHMİ EYÜBOĞLU, OKUYAN: EMİR TAYLA

Mehmet ÖNDER - Üç Dil (Bedri Rahmi Eyüboğlu)

 
Bedri Rahmi Eyüboğlu


Three Languages

 You need to know at least three languages
At least in three languages
You need to swear like a sailor
You need to know at least three languages
In at least three languages you need to dream and think
At least three languages
One your mother tongue
It's yours as your arm and foot
As sweet as mother's milk
As free as mother's milk
Besides are yours cradlesongs, fairy tales and oaths
The other ones unfamiliar like a rooster in a hen house
Each word in a lion's mouth
With your nail and teeth
You need to pull out each word like getting blood out of stone
With each word you will rise a brick higher
With each word you will grow once more
At least three languages you need to know
In three languages at least you need to know
To say, my sweetheart
To say, never a rose without the prick
To say, one might as well be hanged for a sheep as for a lamb
To say, it is a pinch of weed that makes a goat forget its lover
To say, it is the biggest shame
Man exploiting others
For God's sake, forget saying things
You need to know how to boom like a thunder
You need to know at least three languages
At least in three languages
You need to swear like a sailor
At least three languages
Because you are not history nor geography
Nor this nor that
My little Mernuş
You are the child of a nation who has missed the bus

Bedri Rahmi Eyüboğlu
Translated by Erdinç 

 Üç Dil

En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde düşünüp rüya göreceksin
En azından üç dil
Birisi ana dilin
Elin ayağın kadar senin
Ana sütü gibi tatlı
Ana sütü gibi bedava
Nenniler, masallar, küfürler de caba
Ötekiler yedi kat yabancı
Her kelime arslan ağzında
Her kelimeyi bir bir dişinle tırnağınla
Kök sökercesine söküp çıkartacaksın
Her kelimede bir tuğla boyu yükselecek
Her kelimede bir kat daha artacaksın

En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Canımın içi demesini
Kırmızı gülün alı var demesini
Atın ölümü arapadan olsun demesini
Keçiyi yardan uçuran bir tutam ottur demesini
İnsanın insanı sömürmesi
Rezilliğin dik âlâsı demesini
Ne demesi be
Gümbür gümbür gümbürdemesini becereceksin

En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil
Çünkü sen ne tarih ne coğrafya
Ne şu ne busun
Oğlum Mernuş
Sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun